αμιμία

η Ιατρ.

αδυναμία εκτέλεσης μιμικών κινήσεων (χειρονομιών, μορφασμών, νευμάτων για την έκφραση συναισθημάτων και σκέψεων), η οποία οφείλεται σε βλάβη τής λεγόμενης εξωπυραμιδικής νευρικής κινητικής οδού, όπως συμβαίνει στο σύνδρομο Πάρκινσον.

[ΕΤΥΜΟΛ. < amimia, νεολατιν. επιστημον. όρος, ελληνογενής, < α- στερ. + μίμος* + κατάλ. -ία*].